Το βράδυ κοιμόμαστε όλοι!

Μπανάκι κάνω, πιτζαμάκια φορώ, παραμύθι χαζεύω,
την αγκαλιά της μαμάς γυρεύω.
Τη νύχτα όταν ξυπνώ,
το γάλα το δικό της αναζητώ.
Τότε που όλα κοιμούνται και με μια φωνή διηγούνται
„Το βράδυ όλα κοιμούνται, ε; Μην το ξεχνάς!
Το πρωί γάλα ξανά της μαμάς“.
Η πολυθρόνα συμφωνεί,
ο καναπές ροχαλίζει,
το καγκουρό μες τον ύπνο του σιγομουρμουρίζει.
Εγώ πάλι δεν είμαι σίγουρος γι‘ αυτό,
μα κάποιος με πείθει στο κρεβάτι ξανά να χωθώ…
Μάλλον το Ζ που κοιμάται κρυμμένο στο φωτιστικό.

Ένα παραμύθι που αναφέρεται στο βραδινό αποθηλασμό. Ίσως το πιο δύσκολο βήμα του αποθηλασμού ενός παιδιού, μια και τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες, ο θηλασμός συνδέεται με τη γλυκιά ευτυχία που μεταφέρει το παιδί από την αγκαλιά της μητέρας στην αγκαλιά του Μορφέα.

Καθώς όμως μέσα στη νύχτα δεν ξυπνούν μόνο τα παιδιά εκείνα που θέλουν να θηλάσουν, μα και αυτά που αναζητούν το παιχνίδι ή την αγκαλιά, το παραμύθι αυτό διαβάζεται με δύο τρόποι. Στη ροή της αφήγησης θα βρείτε ασημένια πεφταστέρια που σας „οδηγούν“ στις λέξεις εκείνες που αντικαθιστούν το κείμενο που αναφέρεται στο βραδινό αποθηλασμό.

Ένα παραμύθι λοιπόν με διπλή ανάγνωση!